Mashhur olimga ikkita savol

             berishibdi:

– Insoniyatning qaysi harakati sizni hayratga solgan?

Olim birma-bir sanay boshladi:

– Bolalikdan zerikadilar va tezroq ulg‘ayishga shoshiladilar. Vaqti kelib, bolalikni sog‘inadilar;

– Pul topaman deb sog‘likni yo‘qotadilar, ammo sog‘likni qaytarish uchun yana pul sarflaydilar;

– Ertangi kunni o‘ylab havotir oladilar-u bugunni unutadilar. Shuning uchun ham na bugunni, na ertani deb yashaydilar. Dunyodan yashamagandek o‘tib ketadilar.

Gal ikkinchi savolga keldi

– Siz ularga nimani tavsiya qilasiz?

Olim javob berdi:

– Hech kimni o‘zingizni yaxshi ko‘rishga majburlamang;

– Muhimi, hayotda ko‘p narsaga ega bo‘lish emas, kam narsaga ehtiyoj sezishdir;

– Sizni yaxshi ko‘radigan insonlar ko‘pchilik. Ammo ular tuyg‘ularini qanday ifoda etishni bilmayotgan bo‘lishlari mumkin;

– Ba’zan boshqalar tomonidan kechirilibgina qolmay, o‘zingizni kechira olishingiz ham kerak.

Gul suvga oshiq bo‘ldi. Suvga:

– Seni sevaman, – deb aytdi. Suv:

– Men ham seni sevaman, – dedi. Oradan biroz vaqt o‘tgandan keyin, takror Gul Suvga:

– Seni sevaman, – dedi. Suv:

– Men ham seni sevaman – dedi…

Gul kasal bo‘lib, so‘lib qoldi. Suv bu holni ko‘rib chidolmasdan, tabib chaqirdi. Tabib Gulni yaxshilab tekshirgandan keyin, Gulga umidsiz boqdi. Suv esa xavotirlanib:

– Gulga nima bo‘lgan ekan? – deb so‘radi. Tabib esa:

– Hech narsa qilmagan, faqatgina Suvsiz qolibdi – dedi… Bundan shu narsa tushuniladi-ki, ishq faqatgina «seni sevaman!» – deb aytishlikdan iborat emas ekan. Ishq – senga har narsasini bera olishiga ishonganing bir insonni sevishlikdir…