Уловойнинг улови

Улобой улов олипти, деган гап унинг қурдошлари қулоғига ҳам етди.

– Ювсин, Улажон, – деб тўнғиллади Тилов тумов ошналарини Улобойнинг уй томонга бошлаб бораркан.

– Ўа-а бизга ҳам юқсин, уловли бўлиш.

– Борайлик-чи.

– Қандай рангдан олди экан-а, – деди йўл-йўлакай Пирим пучуқ.

Улар Уловбойнинг уйига яқин келганида бозор тарқар пайт бўлди.

– Уло, ҳо-о Улобой…, -деб чақирди ошналардан бири.

Ҳовли тарафдан:

– Ҳо-ов, келаберинг, – деган овоз эшитилди.

– Келабер эмас, келаберинглар-ов, – деди яна бир ошнаси.

– Ҳа-а, энди осонгина қутулолмайсан!

– Жўраларга билдирмасдан улов оласан-а.

Тенгдошлар шовқин билан ҳовлига киришди. Улобой уларни ўрик соясидаги супага бошлади.

– Келинглар-э, қуёш қаёқдан чиқди?

– Ҳе-ей, толмовсирама. Қуёш уйингди устидан чиқди, жўрагинам.

– Э-э улов олибди, деб эшитиб келабердик-да.

– Тиловжон, ўзинг чиройли дуолардан айт.

– Улобойнинг улови буюрсин. Кўчага чиқариб «ўизиллатиб» минсин. Милисага тушмасин, – деди Тилов димоғидан гапириб.

Ҳамма фотиҳага очган қўлларини юзига тортди.

– Ҳа-а, ошналар ўт ташигани велик ярамай қолди.

– Эй-й, сен энди ўт ташигани уловда борасанми?

– Чангда-я?

– Ошна ранги қандай…

– Аввал минилганиданми ё…

– Тусини айт…

– Қоп-қора!

– У-у, ўлма ошнагинам-а!

– Маркаси-чи, марка…

Шу пайт ҳовли дарвозаси томонидан эшак ҳанграгани эшитилди.

– Ана-а, ўғлим ўтдан қайтди. Ошнангиз мана шу уловни сотиб олди, – деди уй бекаси супада ястаниб ўтирган улфатларга.

Дўстлар бу ҳолдан анграйиб бир-бирига қараб қолишди.

Носини туфлаб, оғзини чаяётган Тилов эса: Эшак, эшакмиди?- деб такрорлади, холос.

              Ўрол АБРАЕВ,

        Янгиер маҳалласи